Ήρθες κι απόψε μια σπίθα, μια σκιά
μες στην καρδιά μου ν’ ανάψεις τη φωτιά.
Όταν ο ήλιος θα βγει το πρωί
θα με βρει η αγάπη μου δίχως ζωή.

Μια τέτοια νύχτα χωρίς φεγγάρι
του χωρισμού πουλιά μου πήραν τη χαρά.
Κι έμεινα μόνη να περιμένω
παιδί κλαμένο, χωρίς παρηγοριά.

Γέμισε ο δρόμος τραγούδια και παιδιά
μ’ έπνιξε ο πόνος και δε στερεύει πια.
Είσαι μαχαίρι κι ανοίγεις βαθιά
πληγή αγιάτρευτη μες στην καρδιά.

Μια τέτοια νύχτα χωρίς φεγγάρι
του χωρισμού πουλιά μου πήραν τη χαρά.
Κι έμεινα μόνη να περιμένω
παιδί κλαμένο, χωρίς παρηγοριά.