Όλοι γύρω μιλάνε με ακατάληπτα λόγια
ούτε ξέρουν που πάνε και ας το βάζουν στα πόδια,
όλοι βάζουνε στόχους μα κανείς δε τους πιάνει
θέλουν κάποιο δικό τους μα κανείς δεν τους κάνει.

Όλοι γύρω μας ψάχνουν την μεγάλη ευκαιρία
τις ζωές τους τις φτιάχνουν λες και είναι αγγαρεία,
όλοι σαν να φοβούνται μην και δουν την αλήθεια
με τα δόντια κρατιούνται μην φωνάξουν βοήθεια.

Μπερδεμένος μαζί τους κι εγώ
ευτυχώς που είσαι πάντα εδώ
και όταν δεν ξέρω τι να κάνω, που να πάω
γυρνώ τα μάτια και στα μάτια σε κοιτάω
και τα αφήνω να με πάει
μες την τρέλα αυτού του κόσμου
είσαι αυτό που με κρατάει,
μες την τρέλα αυτού του κόσμου
είσαι αυτό που με κρατάει.

Μόνο τα μάτια σου μπορούν να ξεδιαλύνουν
αυτού του κόσμου το μεγάλο μυστικό
αυτά με δένουν στη ζωή, αυτά με λύνουν
αυτά με σπρώχνουν απ’ το σπίτι μου να βγω.

Δωσ’ μου το χέρι σου, στον κόσμο δε χωράμε
έλα να βγάλουμε στην πλάτη μας φτερά
να αιωρούμαστε αντί να περπατάμε
και από τα σύννεφα να πάμε πιο ψηλά.

Κι όταν δεν ξέρω που να πάω
γυρνώ τα μάτια και στα μάτια σε κοιτάω,
κι όταν δεν ξέρω που να πάω
γυρνώ τα μάτια και στα μάτια σε κοιτάω
και τα αφήνω να με πάει
μες την τρέλα αυτού του κόσμου
είσαι αυτό που με κρατάει,
μες την τρέλα αυτού του κόσμου
είσαι αυτό που με κρατάει.