Γύρναγε ξημερώματα
κι έπεφτε στο κρεβάτι
κι όποτε την άγγιζα
μου γύρναγε την πλάτη.

Μια φορά δεν νοιάστηκε
μέσα μου τι συμβαίνει
πάντοτε με αντιμετώπιζε
σαν να ‘μαστε δυο ξένοι.

Την αγάπησα, ναι
μη ρωτάει για το φταίχτη,
θα τον δει στο δικό της καθρέφτη.
Μη μας ξαναρχίζει τα παλιά
μη μας δείχνει ενοχές,
μη μας ξαναρχίζει τα παλιά πια ποτέ.
Την αγαπήσαμε, ναι.

Πάντοτε την αγάπη μας
την έπαιρνε στ’ αστεία
νομίζω δεν αξίζαμε
τέτοια αχαριστία.

Μια φορά δεν νοιάστηκε
μέσα μας τι συμβαίνει
πάντοτε μας αντιμετώπιζε
σαν να ‘μαστε δυο ξένοι.

Την αγάπησα, ναι
μη ρωτάει για το φταίχτη,
θα τον δει στο δικό της καθρέφτη.
Μη μας ξαναρχίζει τα παλιά
μη μας δείχνει ενοχές,
μη μας ξαναρχίζει τα παλιά πια ποτέ.
Την αγαπήσαμε, ναι.