Ήταν μαρτύριο ο καιρός που σε ποθούσα
σ' ονειρευόμουνα τις νύχτες μου γυμνή,
μια ζήλεια πάθος στα στήθια μου κρατούσα
και στο μυαλό μου καρφωμένη μια εμμονή,

Τόσο που ξέχασα αν στα αλήθεια σ' αγαπούσα.

Παραφυλούσα τη στιγμή να δω το τόσο
που είσαι ευάλωτη να μάθω να το βρω.
κι με ένα δώρο να μπορέσω να σε αλώσω
κατακτητής που έχει μονάχα ένα σκοπό.

Να σε κερδίσω να σε πάρω να σε νιώσω.

Κράτησε λίγο η χαρά μου από τη νίκη
λες κι ήταν ζήτημα μονάχα ηδονής,
στο πρόσωπό μου τώρα απλώνεται η φρίκη
κι εγώ φονιάς σε μια δικιά μου φυλακή.

Σαν εραστής να υπηρετώ μια θεία δίκη

Μια πόλη, μια Τροία, μια εκστρατεία,
μια Ιθάκη, μια μοίρα, μια ουτοπία.
Ο κάθε άνδρας κι η δική του Ιστορία