Άκουγα την ανάσα σου,
το ξέρω, δεν κοιμόσουν,
ανάμεσά μας, το κενό, δεν έχει νικητή,
άφησες σφαίρες την καρδιά
κι απόψε να "γαζώσουν"
κι ο φόβος, στα σκεπάσματα, έτρεξε, να κρυφτεί..

Ρεφρέν

Πάρε με μία αγκαλιά, η μοναξιά πληγώνει
κι ο ουρανός, τα σύννεφα φορά - φοράει, σαν κρυώνει.
Έλα, αγάπη μου, κοντά και πιες με στάλα – στάλα,
είν’ η ζωή πολύ μικρή, για πείσματα μεγάλα…


Θα θελα, απόψε, μια αγκαλιά
για μένανε να γίνεις,
να ζωγραφίσω τις σκιές, που, μέσα σου κρατάς,
και να σου πω, πως η χαρά,
είναι διπλή σαν δίνεις,
κι αν παίρνεις, πρέπει και εσύ, καρδιά μου, να κερνάς...