Απόψε θα ντυθώ χρυσή βροχή
και στην υπόγεια φυλακή σου θα γλιστρήσω
το διψασμένο σώμα σου ν’ αγγίξω
να σβήσω τους πανάρχαιους χρησμούς,
αυτούς που σε ταξίδεψαν μακριά
στου Ακρίσιου τη λάρνακα κλεισμένη
σε σκοτεινό βυθό παγιδευμένη
πριν σε τραβήξουν δίχτυα στη στεριά.

Δανάη εσύ
κι εγώ μικρός θεός
κάτω απ’ τον ήλιο στης Σερίφου τ’ ακρογιάλια
ζωσμένοι με πολύχρωμα κοράλια
θνητοί
στου Πολυδέκτη το νησί.

Απόψε θα ντυθώ πολεμιστής
σαν τον Περσέα τον μυθικό να πολεμήσω
τις φτερωτές γοργόνες να νικήσω
να φτάσω στις ακτές του Ωκεανού,
της Μέδουσας να πάρω το κεφάλι
με το σπαθί του Ερμή το κοφτερό
και καβαλάρης στου ανέμου το φτερό
να φτάσω στη δική σου την αγκάλη

Δανάη εσύ
κι εγώ μικρός θεός
κάτω απ’ τον ήλιο στης Σερίφου τ’ ακρογιάλια
ζωσμένοι με πολύχρωμα κοράλια
θνητοί
στου Πολυδέκτη το νησί.