Στο παραγάδι τ’ ουρανού
πιαστήκανε τ’ αστέρια
κι άναστρη νύχτα γλίστρησε
στην άκρη των ματιών.

Κι εσύ που γύρισες ξανά
στου νότου τα λημέρια
βουλιάζεις τη γαλέρα σου
στη θέα των πειρατών.

Κι οι θάλασσες που αγάπησες
τώρα κλοιός και φύκι
ξεβράζουν τα ταξίδια σου
σαν τα παλιά σκαριά.

Που λύγισαν στον άνεμο
και τα ‘πνιξε το κύμα
πριν τα ποτίσει ο καιρός
αρμύρα και σκουριά.

Στο παραγάδι τ’ ουρανού
πιάστηκε το φεγγάρι
και σπαρταρούσε ο έρωτας
στη σκοτεινή πλευρά.

Κι εσύ παρέα με ληστές
σε βρώμικο αμπάρι
σκυφτός στα ζάρια έπαιζες
τα πρώτα σου φτερά.