Επάνω στο τραπέζι καίει η λάμπα
και κάτω στο χαλί μου ένα φουστάνι
κι εσύ μες στο κρεβάτι μου
γελάς πίσω απ’ την πλάτη μου
που σου ‘πα μεθυσμένη σ’ αγαπώ.

Γελάς αλλά το ψέμα μου
απόψε αν μας ζεστάνει
κανένας μας δε χάνει.

Μέσα απ’ τον καθρέφτη μπαίνει ο ήλιος
κι έξω στα σκαλιά τα βήματα σου
κι εγώ μες στο κρεβάτι μου
εγώ με την απάτη μου
δεν πρόλαβα όσα ήθελα να πω.

Αφού μ’ αυτό το ψέμα μου
ακόμα κι όταν πιάνει
ένας στους δύο χάνει.

Επάνω στο τραπέζι έσβησε η λάμπα
κι’ ακόμα στο χαλί μου το φουστάνι
κανείς μες στο κρεβάτι μου
κανείς μες στο παλάτι μου
πως θα ‘θελα να σ’ είχα τώρα εδώ.

Και να ‘βλεπες στο βλέμμα μου
πως σ’ έχω μες στο αίμα μου
και πόσο, πόσο αλήθεια σ’ αγαπώ.