Εγώ είμαι άγριος ανθός
κι ανθίζω μες το χιόνι
είμαι στον έρωτα παθός
κι αγκάθι που αγκυλώνει.

Κάνω το μέλι μου πικρό
και την ανάγκη φύτρα
κι έχω τον μίσχο μου μικρό
και μάνα χαρτορίχτρα.

Εγώ είμαι άγριος ανθός
μέσα στον κάμπο μοναχός
κι όταν αναστενάζω
τον κόσμο ευωδιάζω.

Κι εσύ ρουφάς το χρώμα μου
σαν μαύρη πεταλούδα
σαι με φιλάς στο στόμα μου
δειλά σαν τον Ιούδα.

Την μέρα γίνομαι Θεός
κρυφά και μεγαλώνω
κι όταν μου παίρνουνε το φως
τη νύχτα μαραζώνω.

Εγώ είμαι άγριος ανθός
μέσα στον κάμπο μοναχός
κι όταν αναστενάζω
τον κόσμο ευωδιάζω.