Ξαστεριά, μα η νύχτα εχθρός μου
που το φως σου φως μου έσβησε.
Μαχαιριά, στη καρδιά του κόσμου
μόνο η λύπη φως μου έζησε.

Της καρδιάς σου ο αργαλειός,
σκοτωμούς υφαίνει,
μα η ψυχή μου πάει καιρός,
που ‘ναι σκοτωμένη.

Της καρδιάς σου ο αργαλειός,
μ’ έντυσε κουρέλια,
που ‘ρθε χθες ο θάνατος,
κι έβαλε τα γέλια.

Ξαστεριά, κι όμως το αστέρι
που είναι να σε φέρει, άφαντο.
Μοναξιά, το καλό μαχαίρι,
στο καλό σου χέρι, κράτα το.

Της καρδιάς σου ο αργαλειός,
σκοτωμούς υφαίνει,
μα η ψυχή μου πάει καιρός,
που ‘ναι σκοτωμένη.

Της καρδιάς σου ο αργαλειός,
μ’ έντυσε κουρέλια,
που ‘ρθε χθες ο θάνατος,
κι έβαλε τα γέλια.