Σπάνια πλέον σε σκέφτομαι
ούτε σαν σκέψη δεν υπάρχεις στο μυαλό μου,
σπάνια το παραδέχομαι
όμως απόψε ξενυχτάς στο όνειρο μου.

Γιατί δεν είσαι δίπλα μου εσύ
που μου ‘δινες σώμα και ψυχή
θύμα η αγάπη κρίμα έτσι να χαθεί.

Εσύ που ήσουν έρωτας, εσύ,
η τρέλα μου κι η λογική
το λάθος που θα κάνω πάλι αν χρειαστεί.
Εσύ που ήσουν έρωτας, εσύ,
η τελευταία μου ευχή
μα ζω χωρίς εσένα με καρδιά μισή.

Σπάνια για σένα αναφέρομαι
ούτε το όνομα σου πλέον δεν γνωρίζω,
σπάνια πια παραφέρομαι
μα ότι θυμίζει εσένα σπάω και το βρίζω.

Γιατί δεν είσαι δίπλα μου εσύ
που μου ‘δινες σώμα και ψυχή
θύμα η αγάπη κρίμα έτσι να χαθεί.

Εσύ που ήσουν έρωτας, εσύ,
η τρέλα μου κι η λογική
το λάθος που θα κάνω πάλι αν χρειαστεί.
Εσύ που ήσουν έρωτας, εσύ,
η τελευταία μου ευχή
μα ζω χωρίς εσένα με καρδιά μισή.