Βρέχει
κι εγώ γυρνώ σε σκέφτομαι,
πονάω παραδέχομαι,
στιγμή να σε ζητώ δεν έχω πάψει,
τα όνειρα μου χάθηκαν,
σαν το τσιγάρο βράχηκαν,
που πριν ένα λεπτό είχα ανάψει...

Ρεφρέν
Δυο στάλες σύντομης βροχής,
είμαστε τώρα και εμείς,
που μες τα σύννεφα για λίγο ενωθήκαμε,
μα όταν φτάσαμε στη γη,
χάσαμε κάθε επαφή
κι απλά, τόσο απλά, εξατμιστήκαμε...

Βρέχει
κι ο πόνος μου ξενύχτησε,
πέρασε και δεν μίλησε,
σκυφτός από το σπίτι σου απ έξω
κι εσύ απλά με άδειασες,
μες στην βροχή με άφησες,
το χώμα με τα δάκρυα, να βρέξω..