Ζωή
μπορώ να σου μιλήσω
κάτι να σε ρωτήσω
και θα σ’ αφήσω
θέλω να μου κάνεις μαθήματα ζωής
να μου μάθεις πως να ζεις
να μην με προσπερνά κανείς
Αυτό θέλω να ερωτευτώ
χωρίς να λερωθώ
μην βαρεθώ και στεναχωρηθώ
να ηγηθώ χωρίς να παρεξηγηθώ

Μαντάμ
θέλω να γλιτώσω απ' τα αισθηματικά σαρδάμ
να γίνω σαμποτέρ σε ασανσέρ
που πάει μόνο πάνω
να μάθω να μην χάνω
το πρωί θα 'μαι μποξέρ που ειδικεύεται στα χάδια
μακιγιέρ θα 'μαι τα βράδια
θα 'χω νεσεσέρ με κοντέρ
που μετράει πληγές
κρύβει μελανιές

σωφέρ σε τρακτέρ χωρίς αμορτισέρ
θέλω να γίνω μοντέρ
να σε βάλω ζωή
σε σειρά μια τελευταία φορά
ν’ ακούσω κάτι που να μ’ αφορά

Θέλω να με μάθεις να δίνομαι
να γίνομαι
το κάτι άλλο
θέλω να κάνω σάλο
να με λεν μεγάλο στη μικρή οθόνη
ζωή πληρώνει αυτό που σε πληγώνει
θέλω να 'μαι αυτό που με πορώνει
ένα πιόνι στην αγχόνη που στο τέλος τη γλιτώνει

Θέλω να μου κάνεις μαθήματα ζωής
να με καταλάβεις
κι αλήθεια να μου πεις

Άλα!
Αλλά;
Ζητάω πολλά;

Θέλω να γίνω ποίηση χωρίς συνείδηση
εύκολα, ξέκωλα
ξεκόλλα κι άκου
δεν μπορώ να μη σε σκέφτομαι
δεν μπορώ και να σε σκέφτομαι

ναι σου ζητάω χάρη
έχω διπλοπαρκάρει
το εγώ μου
στο άπειρο
σε θέση για συναισθηματικά
ανάπηρο

τον κόσμο όλο γύρισα και μυρωδιά
καμία
στην Λαμία
πότε θα 'ρθεις;
στα κλαρίνα
Αύγουστο μήνα
πίσω απ’ την εκκλησιά θα στα μάθω
ούλα
ουρλιάζει η γουρουνοπούλα
απάν στην Λαμαρίνα
φίνα!
έλα και με θέρισε η πείνα
με κινόα κανείς δεν έκανε κομπίνα
το δάκρυ πνίχτο και κρύφτο
Ηλία ρίχτο
και δεν θα το μάθουν στην Αθήνα

θα σου 'χω στην ποδιά πανέρια
για να φύγει η μιζέρια
ότι θέλεις θα σου δώσω
δεν θα σε προδώσω ποτέ
πότε;

Πότε-πότε
θα σου γράφω και σουξέ
ο λαός τραγούδι θέλει ψέματα και τσιφτετέλι
θα χειροκροτήσω με αντρίλα
την ξεφτίλα θα 'χω βάλει και αρβύλα
ε, ρε νίλα
μίλα
με τόσο φως γιατί δεν φεύγει η μαυρίλα;

Θέλω να μου κάνεις μαθήματα ζωής
να με καταλάβεις
κι αλήθεια να μου πεις

πιστεύω ναι πιστεύω
στις φήμες
στις εύκολες ρίμες
πιστεύω και νηστεύω
ληστεύω το σόι μου
θα 'ταν αγένεια
έξω από την οικογένεια
λέω ψέματα για το μπόι μου
εντάξει ζωή δεν είμαι ένα ενενήντα
και μια φορά σε είπα Λίντα
λάθος
φταίει το πάθος
που τα μπερδεύω και αγριεύω
όχι στο αφεντικό
σε κάνα νηστικό πακιστανό
κάνω τον τρανό
σανό δεν τρώω εγώ
είμαι υπερήφανος που είμαι
Ελλλοχίμ
πριμ
θα πάρω μοναχός μου
που βγήκα δεύτερος
κι άλλος κανείς δεν έτρεχε εμπρός μου

τέτοια χώρα εγώ δεν είδα
τέτοια όμορφη πατρίδα
κι ο θεούλης ο δικός μου
ο καλύτερος του κόσμου
κι η καλύτερη η ράτσα
η μελαχρινή μου φάτσα
ταράτσα μπουγάτσα και ντρόγκα

Ζητείται vegan παππάς για μαθήματα γιόγκα

Θέλω ένα τραγούδι χωρίς τραύμα
μια συμμετοχή σε θαύμα
θέλω να αλλάξω τον κόσμο
αρκεί να μην αλλάξω εγώ.
Ε, ας αλλάξει ο κόσμος

Ζητείται διανοούμενος που θέλει να εφαρμόσει τις ιδέες του

Θέλω να μου κάνεις μαθήματα ζωής
κι εγώ θα σε πληρώσω όσο-όσο
να μου μάθεις για τον Osho,
ωστόσο
θέλω να διαλογιστώ με τον Χριστό,
χτες απάτησα με τ’ αμάξι μια Αγία
αδικία
ή διαολεμένη συγκυρία
σήμερα βρήκε ο Θεός να κάνει απεργία;

Δε φταίω εγώ
το σύστημα φταίει
κόβει και τα μοιράζει
δικάζει
διχάζει

Δε φταίω εγώ
ο άλλος
όχι ο δικός μου ο κάλος
θέλω να νικήσω το κατεστημένο, το κλεμμένο, το χαμένο, το καμένο

λυπάμαι Ζωή
Ζωή φοβάμαι

μην το κατεστημένο είναι καλύτερο από αυτό που περιμένω