Είμαι που λες εντελώς ατελής
μία ατέλεια μες την εντέλεια
είμαι που λες εντελώς ατελής.

Λες στις φωτό βγαίνω χάλια
τα μυαλά μου πως είναι σμπαράλια
μην κάνω γκριμάτσες
να μην βάζω σάλτσες

τα λόγια μου να ’ναι απλά
να μην έχουνε ναι μεν-αλλά

να είμαι στην ώρα μου
να τιμάω την χώρα μου
να τα 'χω με όλους καλά

να βρω ένα μότο
ν ’αξίζει τον κόπο
μην κλαίω με το πρώτο
-
γαμώτο

να μην τα θέλω όλα
να γλιτώσω την φόλα
να μη γίνω μία απ ’όλα

να μην προκαλώ
να μην υπερβάλλω
να κάνω το καλό
και να μην αναβάλλω

να μην ξοδεύομαι
μη λέω ό, τι σκέφτομαι
κι εκεί που τρέχω
μου λες να προσέχω

δεν τρέχω για να ξεχωρίσω
τρέχω για να με ορίσω

μες την αφέλεια
τα βλέπω όλα τέλεια
κι είναι η συντέλεια
τέλεια

Είμαι που λες εντελώς ατελής
μία ατέλεια μες την εντέλεια
είμαι που λες εντελώς ατελής.

Να είμαι στις τάσεις
να κρατάω αποστάσεις
με τέλεια φίλτρα
να πάρω τα σκήπτρα

δεν μου φταίει η χρονιά
μα η κούφια γενιά
που ολοένα απορεί
και δεν μπορεί να χαρεί

με μια τέλεια φωτογραφία
και μια τέλεια χορογραφία
την ζωή μου μην κάνω γελοία
να μάθω να βάζω τελεία

να μην είμαι απαθής
να μπορώ και χωρίς

να είμαι αρκετός αλλά όχι πολύς

με το λίγο - να ξέρεις
δε χόρτασε κανείς

Είμαι που λες εντελώς ατελής
μία ατέλεια μες την εντέλεια

Μα είμαι που λες εντελώς ατελής
μία ατέλεια μες την συντέλεια

όσοι έχουν ψεγάδια πολλά
ξέρουν χάδια να κάνουν καλά

όταν χάνουν νικάνε
κι όταν κλαίνε γελάνε
η ζωή τους κατρακυλά

κι απ’ την πτώση τους μάθαν πολλά