Τίποτα, δεν ζήσαμε τίποτα
χάδια καχύποπτα,
λάμες λεπίδες, φταίω ή φταις.
Τίποτα, δεν κατάλαβες τίποτα
για ένα τίποτα είδες κοπήκαμε χθες.

Δεν θέλω τίποτα, γεμίσαμε σκουριά
βαριά τα ανείπωτα, τα λόγια πιο βαριά
και εκεί που λέω ζήσε, την πόρτα πίσω κλείσε
δεν θέλω τίποτα που μέσα να μην είσαι.

Μόνο εσύ καταφέρνεις, σκοτάδι να σπέρνεις
και να έρχεται φως,
πως το κάνεις απάντα να ψάχνω τα πάντα
στο τίποτα πως.

Τίποτα, σκοτώνεις ανύποπτα
μέσα στο τίποτα,
πόλεμος, ζάλη, λύση καμιά.
Τίποτα, δεν κατάλαβες τίποτα
για ένα τίποτα πάλι, παντού ερημιά.

Δεν θέλω τίποτα, δεν βλέπω ουρανό
τα μάτια ανύπνωτα, τα χέρια στο κενό
το πριν με κατατρέχει κι ενώ φυσά και βρέχει
δεν θέλω τίποτα που μέσα να μη σε έχει.

Μόνο εσύ καταφέρνεις, σκοτάδι να σπέρνεις
και να έρχεται φως,
πως το κάνεις απάντα να ψάχνω τα πάντα
στο τίποτα πως.