Και ποιός απόψε ζωντανό στο θάνατο με τάζει
κι από τις τόσες εντολές, αυτή που πρόσταζε: μην κλαις
θεριεύει και μ’ αρπάζει.

Το θάνατο ζητάς να βρω κι αδάκρυτος να πάω
μ’ αυτό, που σ’ αγαπάω, με βρέχει σα νερό.

Αθάνατος ο θάνατος στους αθανάτους μόνος,
η ομορφιά του, φόνος.
Εκεί με θες, σ’ αυτόν με πας, πατέρα;
τα κόκκαλα μου σπάσανε, κάνε τα εσύ φλογέρα.

Το θάνατο ζητάς να βρω κι αδάκρυτος να πάω
μ’ αυτό, που σ’ αγαπάω, με βρέχει σα νερό.

Δεν έχει άλλη υπομονή, δακρύζει η πικροδάφνη
στον κήπο, στη Γεσθημανή, ο θάνατος με ψάχνει.

Έρχομαι ρίξε χιόνι, εδώ η ψυχή ματώνει.
Έρχομαι ρίξε χιόνι, εδώ η ψυχή τελειώνει.