Όλα εδώ κι όλα στη κόψη,
άγρια και τρυφερά,
κράτησε με σταθερά
μη γλιστρήσω στη φθορά
και στα δυο με κόψει.

Όλα εδώ κι όλα σε σχήμα,
αναμμένα και σβηστά,
κάλεσε με φωναχτά
να σου πω ψιθυριστά
το πιο ωραίο ποίημα

Βαδίζω ανάποδα
απάνω στο μαχαίρι σου,
όταν με κόβεις
να μη φαίνεται το χέρι σου.

Όλα εδώ κι όλα σε τάξη
και κρυφά και φανερά,
μη με βάζεις στη σειρά,
άτυχα και τυχερά
τα ’χω αποτινάξει.