Φυλακισμένη η χαρά μεσ' τον Παράδεισο
Και η γη μονάχη της να τρέχει μεσ' την άβυσσο
Έχει γυρίσματα ο καιρός και ας μας γέλασε
Θα πούμε μπόρα ήταν έφυγε και πέρασε

Αναβοσβήνουνε τα φώτα στην Ανάβυσσο
Μα το παιχνίδι ήταν κι είναι πάντα άνισο
Με τον καιρό να τρέχει ολόισια στο χαμό του
Μαζί κι εγώ κι ας μην είμαι στο μερτικό του

Άδεια σπίτια, άδειες πολυθρόνες
Άδεια κι η αγάπη που σιωπά
Και κρυμμένοι σε βαρείς χειμώνες
Οι αστέρες δεν φωτίζουν πια

Κρυμμένο έχω έναν άσσο στο μανίκι μου
Μα εγώ προσμένω την καινούρια καταδίκη μου
Από κριτές και δικαστές που δεν εγνώρισα
Μπορεί και φίλοι να 'ταν και τους παραγνώρισα

Αραδιασμένη η ζωή μέσα στην κόλαση
Άδικα ψάχνει μεσ' την έρημο μια όαση
Γύρω καπνοί και αιωρούμενες παγίδες
Και 'γω να ψάχνω για ανύπαρκτες πατρίδες

Λύκε, λύκε είσαι εδώ;
Παίρνω τη μαγκούρα μου και σας κυνηγώ
Παραμύθι παιδικό
Μόνο που ο λύκος ήταν πάντα εδώ...