Είδα όνειρο ήμουν μαζί σου πλάι στην θάλασσα
ο ήλιος έλιωνε τον κόσμο
κι εσύ γελούσες φέγγοντας τις φλέβες μου
άπλωνα το χέρι ετσιδά και σ’ άγγιζα
ηλεκτρισμένη.
Λάβα και μύρο χυνόμουν όλη κι έρρεα
προς εσένα.
Με κοίταζες κι οι θάνατοί μου όλοι πέθαιναν
κι όλα τα πράγματα που δε με ξέραν
τραγουδούσαν τ’ όνομά μου.
Ριγούσα από την ηδονή της πεταλούδας που φτερώνει
και σκίζει το κουκούλι της βγαίνοντας στων ανθών το φως.

Κι όπως τα όνειρα δεν έχουν λογική
σε πήρα σαν μωρό στην αγκαλιά και σε κανάκεψα
τόσο γλυκά που κουλουριάστηκες στα σωθικά μου
κι έγινα η ευτυχισμένη σου μητέρα.
Τώρα πατώ στα νύχια μην ξυπνήσω
την απουσία σου.
Πουθενά δεν κοιτάζω μην τυχόν και φύγει
ο μαγεμένος ύπνος απ’ τα βλέφαρά μου
και δω αδειανή, θανατωμένη την ζωή μου
και παραλοΐσω.