Αυξάνεται το κρύο.
Κανένα έντομο
Δεν πλησιάζει τη λάμπα.

Φυσάει ο αέρας του φθινοπώρου.
Είμαστε ζωντανοί και μπορούμε να κοιταζόμαστε,
Εσύ κι εγώ.

Με την αρχή του φθινοπώρου
Ζωγραφική ανθισμένων φυτών,
Μια καθημερινή αγγαρεία.

Να συναντάς κάποιον,
Τι τρομακτικά
Tα φθινοπωρινά βουνά!

Ένα ψαράδικο χωριουδάκι.
Χορεύοντας κάτω από το φεγγάρι
στην οσμή ωμού ψαριού.

Μοναξιά.
Από την εποχή των πυροτεχνημάτων
Ένας διάττων αστέρας.

Ετοιμοθάνατοι,
Κάνουν τον μεγαλύτερο δυνατό θόρυβο,
Οι φθινοπωρινοί τζίτζικες.

Τα κλεμμένα μήλα
Που έφαγα,
Μου έφεραν στομαχόπονο.

Καθαρίζοντας ένα αχλάδι,
Γλυκές στάλες τρέχουν
Στο μαχαίρι.

Θυμάμαι
Όπως κάποιος που αγάπησε την ποίηση
Και τα μούσμουλα.