Τι θυμάμαι από μια σύντομη γιορτή
καπνογόνα που κρατήσαν μια στιγμή
δυο ματιές σου πειραγμένες, με κρατήσαν ζωντανό
κι ύστερα στροφή σε δρόμο σκοτεινό.

Τι θυμάμαι απ’ το μαζί μας το μισό
μία βόλτα Περιστέρι - Κηφισό
με την άσφαλτο να λιώνει, με τον Ντύλαν συντροφιά
σαν ασπίδα από του κόσμου τα καρφιά.

Μια βραδιά χωρίς αιτία
μια βραδιά χωρίς ψυχή
κι έσταξε η μοναξιά μου απόψε, κόκκινη βροχή.
Πάνω σε σπασμένα τζάμια
μάτωσες τη νύχτα αυτή
λάθος μέρα βρήκες, λάθος εποχή.

Ήμουν χώμα κι ήσουν μπόρα μιας βραδιάς
ένα γέλιο σε τοπίο ερημιάς
δήλωσες την απουσία σ’ ένα δύσκολο καιρό
και αισθάνομαι στον άνεμο φτερό.