Ειν’ η ζωή μου μια απρόβλεπτη ταινία, Ένα ταξίδι που `ναι κόντρα στον καιρό.
Μια ιστορία που δεν λένε τα βιβλία, Στιγμές που γράφτηκαν χωρίς να το σκεφτώ.

Δευτέρα μάτωνα, την Τρίτη το γελούσα, Τετάρτη στα πατώματα, την Πέμπτη το ξεχνούσα.
Και να το πάλι απ `την αρχή στο ίδιο έργο, Σάββατο να παραμιλώ , την άλλη να υποφέρω.

Δώσ’ μου ένα σύννεφο να μπω, για να πετάξω, Το ύψος δε θα φοβηθώ δε θα στενάξω,
Και αν σα σταγόνα κατεβω, το χώμα να φιλήσω, Άλλο ταξίδι μακρινό θα ξεκινήσω.

Βαριές οι σκέψεις που μπολιάζουν τη ζωή μου, Θέλω τ `ασύμβατο να ζω, κινεί την ύπαρξη μου.
Παραπατώ, ακροβατώ κι αυτό με τρέφει, Στα μονοπάτια της ζωής τολμά όποιος αντέχει.

Δώσ’ μου ένα σύννεφο να μπω, για να πετάξω, Το ύψος δε θα φοβηθώ δε θα στενάξω,
Και αν σα σταγόνα κατεβω, το χώμα να φιλήσω, Άλλο ταξίδι μακρινό θα ξεκινήσω.