Ήσυχες μέρες του Αυγούστου
σε μια πόλη που αναζητά στον τουρισμό
την οικονομική της επιβίωση
την ηθική κατάπτωση του σύγχρονου ανθρώπου
εξωραΐζοντας
απλώνοντας τραπεζοκαθίσματα στο λιμάνι
και ξεπουλώντας τα ιστορικά της κτίρια
σε αλυσίδες ξενοδοχείων
κάπου κάποιοι συζητάνε
για εποχές ανάπτυξης κι ευημερίας
για την αριστεία που χάνεται
στον βωμό του λαϊκισμού

ήσυχες μέρες του Αυγούστου
σε μια πόλη που αναζητά πάνω στο ψέμα
στις προδομένες αγωνίες των πολιτών
μια νέα να χτίσει αυταπάτη
με θέσεις ρεζερβέ στα μπιτσόμπαρα και τα καφέ
με λάδι απλωμένο σε ταλαίπωρα σώματα
που ονειρεύονται σχέσεις της μιας βραδιάς
με τουρίστριες από τη Νορβηγία
καταλήγοντας το ξ(ημέρωμα)
το άχτι τους να βγάζουν στην παλάμη τους
τις γυναίκες βρίζοντας
που δε γουστάρουν σχέση

ήσυχες μέρες του Αυγούστου
σε εξωτικές παραλίες με χρώμα ελληνικό
με έντεχνα τραγούδια και Παπάζογλου
στην Αμοργό, στα Κουφονήσια και στη Σούγια
χτίζεται η εναλλακτική μας παρακμή
με διασκευασμένα αρχοντορεμπέτικα, ιστορίες του Εμφυλίου
με πρόσφυγες φυλακισμένους στα σύγχρονα Μακρονήσια
ενώ εσύ πίσω, μόνος στο σπίτι
μπροστά από το κρύο τσάι σου
φωτογραφίες απλώνεις από αρχαίες διακοπές
κάπου πιο έξω σκύλοι γαβγίζουν τη μοναξιά σου
σκηνή φτιάχνοντας από ταινία του Μαντ Μαξ