Ψάρια τηγανίζει ο γείτονας
κι ακούει Καζαντζίδη
διάλειμμα κάνουν στο μηχανουργείο
με μεζέδες ρεφενέ, κρύα μπύρα και τσιγάρο,
στην πιάτσα των ταξί
συζητούν για αθλητικά
για οφσάιντ, πέτσινα πέναλτι, πληρωμένους διαιτητές,
τις περαστικές κορτάρουν πεινασμένα
που φεύγουν απ’ τα γραφεία ή τα εργοστάσια
παρέες σχολιάζουν με πειραγμένα μηχανάκια

φοιτήτριες σ’ ένα φτηνό καφέ
για σχέσεις συζητούν, για την πτυχιακή τους
δίπλα περνάει μια διαδήλωση νοσοκομειακών
οι θαμώνες στα προποτζίδικα χειροκροτούν κουρασμένα
βιαστικά γυρνώντας το βλέμμα
μια στο δρόμο και μια στην κλήρωση
ενώ πλανόδιοι έμποροι την πραμάτεια τους διαλαλούν
φακούς, μπρελόκ, ανοιχτήρια
σαν ελπίδες προεκλογικές
σαν υποσχέσεις για αέναη ανάπτυξη
την ίδια ώρα που οι εφημερίδες
ενεχυροδανειστήρια διαφημίζουν
δίπλα από κηδείες και μνημόσυνα

κλείνουν τα σχολεία
τα παιδιά επιστρέφουν κουρασμένα
για παιγνίδι κανονίζουν μετά το φροντιστήριο,
πίσω στο σπίτι
η μητέρα τον χρόνο της ξοδεύει
σε σήριαλ που παίζονται επανάληψη
προσέχοντας παράλληλα το φαγητό στην κατσαρόλα
τις μύγες που πολιορκούν
την κουζίνα και την υπομονή της,
μόνο εγώ δεν κάνω τίποτα
αυτό το μεσημέρι