Πνίγουμε την ελπίδα του κόσμου
σε θάλασσες από γρανίτη και μάρμαρο,
πνίγουμε την αγάπη του κόσμου
σε θάλασσες φόβων και αριθμών.
Ποιος κόβει τη θάλασσα σε λωρίδες;
Ποιος μοιράζει του ήλιου τις αχτίδες
σε πατρίδες αγάπης και μίσους;
Μεγαλώνουμε το φως
ν’ ανθίσει υάκινθους και γιασεμιά
μες στην ψυχή μας,
οργώνουμε τη γη που μας γέννησε,
να καρπίσει το φως της πατρίδας
εντός μας.

Ανέστιοι,
ψάχνουμε την Ιθάκη
στα πέρατα του κόσμου,
μα η Ιθάκη εντός μας.