Έχεις σκύψει το κεφάλι και με βλέπεις
το φόρεμά σου λευκό,
και το στήθος σου προβάλλει απ’ τη δαντέλα
που `χει πέσει στον αριστερό σου ώμο.

Το φως με ξεπερνά τρεμίζει
κι αγγίζει τα γυμνά σου μπράτσα.

Σε ξαναβλέπω. Είχες
λέξεις κλειστές και γρήγορες
που ελαφρύναν την καρδιά
από το βάρος μιας ζωής
γεμάτης χρώμα κι ήχο.

Βαθύς ο δρόμος
όπου κάποιες νύχτες του Μάρτη
ο άνεμος κατέβαινε
και μας ξυπνούσε άγνωστους
όπως την πρώτη φορά.

Μετάφραση: Ευριπίδης Γαραντούδης.