Σκέφτομαι τον Πολύφημο να μουγκρίζει
την μικρή του θλίψη
Καθισμένο ψηλά σ’ έναν γκρεμό
Με πόδια μεθυσμένα να αιωρείται πάνω από τη θάλασσα
Και τ’ αδέξιά του χέρια γραπωμένα στα καμένα του μάτια.
Και νομίζω κάπως έτσι θα επιζεί ακόμη
Μιας και είναι αδύνατον γι’ αυτόν να χαθεί –

Ο Οδυσσέας είναι νεκρός
Τώρα πια θα `χει πεθάνει
Και πόσο υπήρξε σοφός
Που τύφλωσε ένα πλάσμα αθανασίας.