Δρόμοι σαν όχθες
στην άκρη του χρόνου
όλα τα χθες.

Κι εκείνος
αρχηγός στις ντάπιες
στους ώμους κρατούσε
τη θάλασσα, τον ουρανό, τη νύχτα.

Τόσες προδοσίες!
Ανέμενε της ήττας
το ναυάγιο.
Ξεφύλλιζε
παλιές φωτογραφίες
καθισμένος σαν την Ιστορία
προσδοκώντας προφήτες ή
ένα παραμύθι αληθινό.