Πρόσωπα στη βροχή
μάτια φοβισμένα, σχεδόν τρελά
τρέχουν να κρυφτούν, πού πάνε
σε νιώθω να κρυώνεις
ακατάληπτα συλλαβίζεις
στίχους άγνωστων ποιητών

οι άνθρωποι είναι περίεργοι
όταν βγαίνουν έξω στη βροχή
χαμογελούν υστερικά ή σωπαίνουν
βρίζουν τον κακό τους τον καιρό
κι ύστερα selfie βγάζουν
με φόντο τη βροχερή νύχτα

νύχτα σαν ταινία φιλμ νουάρ
κόκκινα, κίτρινα, πράσινα φώτα
στον βρεγμένο δρόμο, λάμπες φθορισμού
φανάρια, καπνός, αυτοκίνητα, καφενεία
υπηρεσίες μασάζ, ποδοσφαιρικές συναντήσεις
άλλη μια Κυριακή χαμένη, λιγότερο από μηδέν
το σύνθημα κι αυτής της εποχής
ο Bret Easton Ellis δε θα ήταν περήφανος
ναι, πρέπει να γυρίσω, πολύ καιρό έμεινα εδώ
ροκ μουσική βάζω στο ραδιόφωνο, έρχομαι
τη φαντασία στην εξουσία για να βρω

γυρίζει η ρόδα του λούνα παρκ
ζαλίζομαι, στην πόλη μας
δεν έχουμε πάρκο αναψυχής
μήπως βλέπω όνειρο, τι λέω

στον δρόμο ξυπόλυτος χορεύω
ξορκίζω άγνωστους εφιάλτες, γελώ