Δεν έχει στέγη
δυο τρύπιες σόλες γη
μονάχα
όταν αδειάζει από νύχτα
έρημος όλος λάσπη
σέρνει το καρότσι του ήσυχα
στις ρόδες του χρόνου
και τραγουδά το δρόμο