Μια φορά,

ένας άνθρωπος δίχως πρόσωπο

τραγουδούσε στο κενό



Κι ένα αηδόνι τον άκουσε

και από τότες δεν εξανατραγούδησε



Όπως κι ο άνθρωπος –

του έφτανε αυτό,

το λίγο που ήταν πολύ