Υπάρχει πάντα μια ομορφιά

που δεν αναπαλαιώνεται.

Ένα λιβάδι μαργαρίτες στα υψίπεδα

και στο κέντρο ένας γάιδαρος,

να τρώει ανέμελος.



Υπάρχει αυτό που λέμε: εκλεκτικός

μηχανισμός. Και μια πόλη επαρχιακή,

να μπαίνεις απόγευμα

με τα φώτα ξεχασμένα στη μεγάλη

σκάλα.



Ένα αίσθημα μισό. Ένα παράθυρο

κόντρα στο βορινό άνεμο.



Υπάρχει αυτή η μέρα

που κάποτε θα ξεχαστεί

και μια άλλη,

που θα καίγεται αδιάκοπα

στο μακρινό μέλλον.

Και πίσω από αυτά

οι μυστικές συνάξεις των φυλακισμένων.