Υπάρχουνε δρόμοι που χάνομαι ακόμη
άγνωστα μέρη, δικό μου κενό
Ποιος εαυτός μου στ’ αλήθεια με ξέρει
Αυτός που κρύβω, που δεν ανοίγω
κι αν δε σε δω ξεχνώ
Αυτός που κρύβω, που δεν ανοίγω
κι αν δε σε βλέπω ξεχνώ

Αν δε σ’ είχα θα `βαζα
στο νου μου αυτά που διάβαζα
πως φάνταζε η ζωή στα παραμύθια
Αν δε σ’ είχα θα `ξερα
τα δέντρα τα κατάξερα
πως κρύβουν στη σιωπή τους τόση αλήθεια

Υπάρχουνε δρόμοι που βρίσκουμε ακόμη
Μ’ ένα σου γέλιο περνάω καιρό
Λέμε να βγούμε, αλλάζουμε γνώμη
Το συζητάμε, νάρκισσος θα `μαι
ήρεμο εσύ νερό
Το συζητάμε, νάρκισσος θα `μαι
ήρεμο αγάπης νερό