Είμαστε η χαμένη δυνατότητα

οι λέξεις που δε γίναμε

τα παιδιά που πέφτουν απ’ τα όνειρά μας

ξημερώματα

οι δρόμοι τα αδιέξοδα και οι ατέλειωτες

χειρονομίες τους

οι άδειες θέσεις δίπλα στου τρένου

το παράθυρο

Είμαστε το λίγο

του χρόνου το ελάχιστο

Το ολομόναχο του κόσμου

είμαστε

η σκόνη του σκοτωμένου χρόνου