Η ζωή μου δεν επαληθεύτηκε ποτέ
Στην πραγματικότητα δεν
ήμουν καν εγώ
Μέσα σε εκείνο τον αέρα
στήνοντας σκοπιές στα
άγνωστα περάσματα του λύκου

Κάποτε κύλησε στο αίμα μου χωρίς
να το περιμένω σκοτεινό ποτάμι
βαθύ και διχαστικό

κι ύστερα βαθύτερο και διχαστικό

και ύστερα μόνο.

Στο τελευταίο μίλι
ακούγοντας πια μακρινό το
κλάμα του ποταμού
ανάμεσα σε κομμάτια ήλιου
την ίδια τη στιγμή της γέννησής μου
ξαναβλέποντας
έγινα εγώ η ηλικία
της γης
μια τοσηδά στεριά για τη
λεγεώνα των ξένων