Προς τα σφαγεία, στον κάμπο, πέφτει χιόνι
κι αίμα ζεστό κυλάει στον οχετό
στο χιόνι αχνίζει αίμα ζωικό,
κι έναν σκιέρ το χιόνι σαβανώνει...
Επάνω στ’ άσπρο, το αίμα άλικο βράζει.
Μέσ’ στα αίματα, κοράκια βαδίζουν και ρουφούν.
Μα έγινε πια αργά, κι οι κόρακες αποχωρούν
προς τα σφαγεία, στον κάμπο, σκοτεινιάζει.
Χιονίζει μέσ’ στη νύχτα χωρίς σταματημό...
Και τώρα, που στα τζάμια ανάβουν φώτα κρύα,
σπεύδουν οι λύκοι εκεί, προς τα σφαγεία.
– Στην παγωμένη πόρτα σου, αγάπη μου, είμαι εγώ...

Μετάφραση: Βίκτωρ Ιβάνοβιτς