Αυτό ήσουν πάντα
χαρτί που γλιστρούσες σιγά σιγά
σε σκουριασμένη εικόνα
απ’ το πολύ συννέφιασμα
που είχες μέσα

να τραβάς έτσι
στην ερημιά
λυπόμουνα
κυρίως
τα τελευταία σου χρόνια
που ποτέ δε βρήκα

Έτσι ήσουν πάντα
φωτογραφία
με τα φώτα της σβηστά
στη λάσπη να ματώνει…