Τα σεντόνια
τα χέρια
ο ύπνος σου
απόλυτα στολισμένα
μ’ άσπρο χρώμα
που εμποδίζουν
να φτιάξεις ένα θάνατο
ευπρεπή

Είναι τρομακτικό
να στολίζεσαι με τόσα γραμμάρια
κενότητας
και στη μισογυρισμένη της πλευρά
τους σπόνδυλους του μυαλού σου
να τυλίγεις

Άξαφνα
ενώ εγώ αναρρώνω
να γλιστράς μόνο μ’ αυτά τα πέπλα
στον πυθμένα της μεταμόρφωσης
και να ορίζεις των μολυβιών σου το ατύχημα
γύρω απ’ το λαιμό μου

Ω!Π Επίδεσμε
λευκής Σελήνης
πόσο ελεύθερος
νοιώθεις έτσι;