Μέρες τώρα
σαν πουλιά κρέμονται
κινήσεις απ’ το στήθος μου
και η αφή μου
αργά αργά τανιέται
στην άβυσσο βουβών πεζοδρομίων

ως να `ταν
από τη θύελλα
την πολλή
μες στου θεού τους κάμπους
σάμπως
από ιζήματα ψιθύρων
της πιο οικείας προσευχής

μέρες τώρα
γίνεται πάταγος
πολύ κοντά σου
γείτονα θεέ, ..