Σώπασε για μια στιγμή
το βούισμα στο χρόνο
μα στο χέρι μου μοιάζει
σα να `χει μόλις
θύελλα ανάψει

μια θύελλα κρύα
στην παλάμη μου
σαν την αφή που έχουν τα χείλη σου
όταν τον ήλιο ξεριζώνουν

Η μαύρη σου θύελλα λυμένη
άραγε πόσους ύπνους
αύριο
θα κρεμάσει., .