Αν μπορούσες να γίνεις έκλειψη
θα το `βλεπες
πως `γυραν οι πλάτες
και γιόμιζαν το φεγγάρι
θα `βλεπες έναν αγέρα στήθος
που ξύπνησε φαίνεται
μ ένα μυρτόκλαδο στο χέρι
και άδειαζε τις φλέβες του
να πέσει χρώμα ρουμπινί

Θα `σκυβες κιόλας στον τοίχο
βαθύτερα να φτιάξεις ένα τίποτα
την πράξη του
από κοντά να δεις

Αν μπορούσες μια κίνηση
στις παρθένες πλαγιές
ν’ απλώσεις
το τίποτα να ρέει ίσα προς τα έξω
θα σαστίζαμε κι οι δυο ακίνητοι
που μία πλάτη
χώρεσε ολόρθη στο στερέωμα
και τους αρμούς από το φως
στρέφει κατά τον κόσμο…