Ονειρεύεσαι τους νεκρούς
κοιτάζοντας το τριαντάφυλλο κρεμασμένο
στον αντιλυρικό ορίζοντα
και το κορμί σου
φευγάτο αύριο στην ολόιδια φορά

πιάνεις κουβέντα για τον καιρό
περιγράφοντας το θόρυβο της βροχής
των πουλιών
της πεταλούδας
μα οι δυο νύχτες
σιγοκαίουν στη μνήμη μου
ότι για τους νεκρούς
μπορώ να θυμηθώ

Ω!!! Ας ορίσουμε τα υπόλοιπα
ολότελα διαφορετικά
πάνω απ’ όλους τους κανόνες

Ας μιλήσουμε
πριν την εξάπλωσή σου στους νεκρούς
γιατί το «κενό»
δε θα μας λύσει τα κενά…