Τη γεωγραφία την έμαθα
πάνω στο κορμί σου.
Kάθε σου φλέβα ποταμός
κι όταν το στήθος σου
ριγεί,
κρατήρας ηφαιστείου
που δονείται, μοιάζει.
Το βλέμμα σου ωκεανός
και ουρανός μαζί.
Στίγματα-νησιά
διάσπαρτα στο σώμα σου.
Κι εκείνη η μικρή
σπηλιά ανάμεσα
στα δυο μικρά βουνά,
μύρο αναβλύζει.
Ανάσα κι έμπνευση
λέξεις και ψίθυρος,
στάζουν αργά
μέσα στην αρτηρία
στίχους.
Την ποίηση των στιγμών
πάνω στο κορμί σου
την έμαθα.