Εσύ που φεύγεις το πρωί,
περιφρονώντας μια ζωή,
κι είναι τα μάτια μου θολά,
να ’σαι καλά, να ’σαι καλά.

Τσιγάρο πίνω και κοιτώ
το βλέμμα σου το γελαστό
και βασανίζομαι, αλλά
να ’σαι καλά, να ’σαι καλά.

Μες στο μυαλό μου τριγυρνούν
τα λάθη σου και με πονούν,
λάθη μεγάλα και πολλά,
να ’σαι καλά, να ’σαι καλά.

Το ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ
και λέξη δεν μπορώ να πω,
και αν το δάκρυ μου κυλά,
να ’σαι καλά, να ’σαι καλά.

Εμένα άσε με εδώ,
τη θλίψη μου να τραγουδώ,
κι η τύχη σου να σου γελά μα
να ’σαι καλά, να ’σαι καλά.

Κι αν όπως φεύγεις το πρωί,
μου πάρεις πια και τη ζωή,
πάλι η καρδιά μου θα μιλά:
να ’σαι καλά, να ’σαι καλά.