Τούτες τις μέρες της μεγάλης της συμπόνιας
όπου το κάθε τι γύρω γλυκαίνει
παλιοί καιροί μέσα μας ληθαργεμένοι
ξυπνούν θαρρείς
απ’ το βαθύ αιώνιο ύπνο τους
και μια μουσική από αισθήματα
ξεχειλίζει ως τα πέρατα του ορίζοντα
μια μουσική που πιάνεται όχι απ’ την ακοή
μα που ολόισια μες την καρδιά ηχεί

Τούτες τις μέρες της μεγάλης της συμπόνιας
θα κόψουμε με στοργή πανέμορφα λουλούδια
γι αυτούς που ένιωθαν τόσο αβάσταγα
τα γήινα δεσμό

Σαν τέτοιες μέρες με διάφανο ουρανό
θα κόψουμε με αισθήματα θερμά
πανέμορφα λουλούδια
από τους κήπους του απέραντου κοσμικού χώρου
να τα προσφέρουμε σαν ένα ευχαριστώ
σ’ αυτούς που είχαν το προνόμιο του πόνου