Είν’ ο καιρός που έλαχε σε μας
αλλόκοτος σκληρός πρωτοφανήσιμος
λες κι ήρθε έρποντας στα κρυφά
καλυμμένος μ’ ολομέταξο μανδύα χρυσοποίκιλτο

Καταμεσής στ’ αφώτιστά μας χρόνια τα σκληρά
περιφέρεται σε φαρδιές λεωφόρους απαστράπτουσες
μιας υλικής ευημερίας αμύθητης
και μιας ανθρώπινης μιζέριας ανεκδιήγητης

Ο λόγος του έχει πολλαπλές απόψεις
το πρόσωπό του ένα πλήθος όψεις
κι αν τύχει κάποια μέρα ή κάπου
λίγη χαρά
αφρούρητη κι αυτή
αφημένη στη διάθεση του πρώτου
που την ήθελε ορεκτεί

Η αφάνταστη δύναμη της ύλης
η τεράστια επιβολή
να βρεις πού έγκειται είν’ δύσκολο πολύ
κι ας είναι όλα γύρω της επιφανειακά
κι ολότελα αβαθή

Κι ούτε θα το πίστευε κανείς
καθώς μας βλέπει χωρίς καμιά απαντοχή
μέσα σε πάμφωτες πολιτείες να ευημερούμε

Κι ούτε θα το πίστευε κανείς
πως προχωρούμε
ίδια τυφλοί
μέσα σε διάτρητες από οδύνη πολιτείες
κι ερημιές της γης