Κάθε ποὺ `ρχεται ὄνειρο ξυπνάω,
ἔξω ψηλά κοιτάω κι ἔπειτα ἀκούω μόνο
τὶς νύχτες νὰ παίζουν τὶς πιὸ δύσκολες μουσικές.
Σενάρια ν’ ἀπλώνουν στὸ νοῦ καὶ τὴ σκέψη
μ’ ἕν’ ἄλλο φῶς νὰ γεμίζουν. Τὴ μεγάλη
κόκκινη αὐλαία νὰ μοῦ κρύβουν
καὶ νὰ φαίνεται μπροστά μου ἡ παράσταση ὅλη…
Ἀλλὰ τὸ βαθύ νοήμά της μοῦ κρατοῦν κρυφό –
Ἕνας ἄλυτος γρίφος…
Ἕνα τραγούδι σειρήνας…
Ἕνας ρυθμός μυστικός…