Μέσα σε χάρτινα τραγούδια και καπνούς
η πόλη παγιδεύεται και πάλι.
Σκούριασε τ’ όνειρο σε γκρίζους ουρανούς
κι η νύχτα ενοχές κρυφές προβάλλει.

Αυτό το έργο το `χω ξαναδεί,
σουξέ της νύχτας και συνωμοσίες.
Κι εσύ που νιώθεις μέσα σου παιδί
μετράς παράπονα και απουσίες.

Μέσα σε άρρωστες παρέες και ρυθμούς
το ψέμα τη φωνή μας πάλι πνίγει.
Δρόμους ζητάμε και παράξενους χρησμούς
κι ο κόσμος φυλακή που δεν ανοίγει.

Αυτό το έργο το `χω ξαναδεί,
σουξέ της νύχτας και συνωμοσίες.
Κι εσύ που νιώθεις μέσα σου παιδί
μετράς παράπονα και απουσίες.