Ο καιρός είναι ωραίος
σαν τις γυναίκες που φορούν
μαντίλια χρωματιστά
και βγαίνουν να περπατήσουν
αγκαζέ επάνω στην άνοιξη

σιγομουρμουρίζουν
κρύβουν τα μυστικά
στο μικρό καθρεφτάκι της τσάντας τους
όπως κρύβουν τους θανάτους
και τους οργασμούς

κάποιες ημέρες
γίνονται μια σταλιά
ζουν σε αίθουσες αναμονής
εν αναμονή
γλιστρούν από τα σώματά
τους
στην τρύπα του στέρνου
και ριζώνουν σαν χωράφι

τυλίγονται με γάζες
κουβαλώντας
θανατηφόρο αίμα

σου λέω
στο στήθος είναι ο πόλεμος
μαμά

και εσύ δε με πίστεψες