Λαιѱηρὸν πήδημα δι’ ἠέρος ὑγροπόρευτον,
ὠκείαις πτερύγεσσι δονούμενον ἔνθα καὶ ἔνθα,
ἔλθοις σὺν νεφέλαις νοτίαις, ὄμβροιο γενάρχα
τοῦτο γὰρ ἐκ Διός ἐστι σέθεν γέρας ἠερόφοιτον,
ὀμβροτόκους νεφέλας ἐξ ἠέρος εἰς χθόνα πέμπειν.
Τοιγάρ τοι λιτόμεθα, μάκαρ, ἱεροῖσι χαρέντα
πέμπειν καρποτρόφους ὄμβρους ἐπὶ μητέρα γαῖαν.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Συ που τρέχεις (πηδάς) γρήγορα δια του αέρος εις τα υγρά κύματα και δονείσαι με
γρήγορα πτερά εδώ και εκεί, είθε να έλθεις με σύννεφα του νοτιά, συ ο γενάρχης της
βροχής. Διότι τούτο μόνον το δικαίωμα, το προνόμιον, εδόθη εις σε από τον Δία να
στέλλεις δηλαδή από τον αέρα εις την γην τα σύννεφα, που σχηματίζονται στον Ουρανό
και που γεννούν τις βροχές. Δια τούτο σε παρακαλούμεν, ω μακάριε, αφού λάβεις χαράν
από τας θυσίας, να μας στέλλεις εις τη μητέρα γην τις βροχές, που τρέφουν τους
καρπούς.